Jestem jak droga polna, niczyja,  którą się mija,

Co nigdzie wiodła i wieść nie będzie, choć idzie wszędzie.

Dzieli mnie zawsze, tak jak tę drogę,
miedza od nieba,
a poco jestem pojąć nie mogę, bo mnie nie trzeba!

Nie byłem nigdy sobie, czy komu,
drogą do domu –
i dobrze życzę każdej godzinie
kiedy już minie.

Ryszard Antolak

antolak@antolak.co.uk

300 Migrants thrown into sea

WHO conducts secret Sterilization program in Kenya

The Deep Poetry

The Wind

Imagine

Kresy

Imago

http://www.informationclearinghouse

https://theintercept.com/

https://www.truthdig.com/

Redacted Tonight

Going Underground